De stelling van Philip Langbroek over het uitrusten van rechters met méér en specialistische kennis spreekt mij natuurlijk zeer aan. Langbroek is deze maand ‘te gast’ in onze nieuwsbrief in de serie interviews met professoren uit het netwerk dat SSR onderhoudt met hoogleraren.
Zoals ik eerder al schreef in reactie op ‘Het Manifest’, vind ook ik dat we met het oog op de kwaliteit van ons werk niet alleen moeten kijken naar de negatieve kanten, zoals de werkdruk, maar vooral ook onze eigen verantwoordelijkheden moeten nemen. Een van die verantwoordelijkheden is dat we kennis blijven vergaren, en die vooral ook delen met anderen.
Het niveau aan opgebouwde kennis is gelukkig al zeer hoog. Laten we daar trots op zijn. Maar er is méér nodig. Kennis die voorbehouden blijft aan individuen of kleine groepjes komt niet volledig tot zijn recht. Dan komt kennismanagement om de hoek kijken. En dat betekent het bundelen van kennisbronnen in een open infrastructuur waar iedereen gebruik van kan maken. De som der delen moet als het ware één toegankelijk geheel worden, zodat we ook echt kunnen gaan spreken van de ‘Rechtspraak Nederland’.
SSR onderkent al sinds jaar en dag het belang van het ontsluiten van alle opgebouwde kennis, deskundigheid en ervaring in de rechterlijke organisatie. We trekken er hard aan om juridische kennis uit allerlei kanalen –denk aan Wikipedia, Porta Iuris, de kenniscentra, de studies van de Raad voor de rechtspraak, de universiteiten – in ons cursusmateriaal te bundelen, zodat onze afnemers met één druk op de knop over een compleet pakket informatie kunnen beschikken. Bij iSSR worden flinke stappen voorwaarts gemaakt op dat gebied.
De inzet en medewerking van het ‘veld’ blijft daarbij hard nodig. Ik zie het dan ook bijna als een morele plicht van iedereen die – op welke manier dan ook – betrokken is bij de rechtspraak en rechterlijke organisatie om méér te doen met de individueel opgebouwde kennis. We zullen er allemaal van doordrongen moeten zijn dat we onze kwaliteiten en kennis moeten bundelen. Intern, maar ook in samenhang met andere belangrijke partners, zoals de wetenschap. Nationaal en internationaal. Ook de nieuwe bestuurders, daar ga ik gewoon vanuit, zullen inzien dat een gedegen kennismanagement borg staat voor de kwaliteit van de rechtspraak.
Kennismanagement is en blijft moeilijk: kennis verandert en veroudert en dat vraagt om doorlopend aanpassen en actualiseren. Extra werkdruk? Ik dacht het niet. Dit is ons werk. Ik zie het meer als een verdere investering in onze organisatie. Als het om kennismanagement gaat, mogen we ons geen meester tonen in de beperking!